Daarnaast is automatisering op woordniveau  het kernprobleem. Normaliter verloopt zo'n  proces met een grote snelheid en accuratesse, wordt ze onbewust uitgevoerd, legt ze minimaal beslag op de aandacht en kan ze moeilijk onderdrukt, genegeerd of beïnvloed worden. De dyslecticus daarentegen komt niet tot moeiteloze toepassing van de leestechniek d.w.z.  de automatisering van de teken-klank( lezen) of klank-tekenkoppeling ( spelling) verloopt moeizaam. En technisch lezen is net een taak die veel automatisering vergt.

 

Uit onderzoek is ook gebleken dat dyslectici niet alleen een slechte automatisering hebben bij het lezen en spellen, maar ook bij andere taken ( bv. tafels van vermenigvuldiging, splitsen ,…) en bij het labelen ( bvb. benoemen van kleuren, dagen, voorwerpen,….).

Het is niet dat ze de kennis niet hebben maar het snel oproepen van talige informatie lukt niet zo goed. We zien dan ook vaak lichte woordvindingsmoeilijkheden. Het niet snel kunnen oproepen van het doelwoord wordt dan vervangen door ‘ ding’, ‘die daar’, ‘je weet wel’